H.Ş.: “Ümmetim şu onbeş şeyi işlediklerinde onlara îlâhî cezâ isâbet eder: Ganîmet ve Kazanç (dünyalıklar) belirli kimseler arasında devrederse, Emânet yağma gibi kabul edilirse (Allah korkusu düşünmeden kendi malı gibi kullanırsa.) Zekât vermek haraç vermek gibi güç gelirse, (Zekâtın farz ve berekât-ı ilâhî’ye sebeb olduğuna inanmazsa...) Kişi hanımının emrine girerse. (Söz ohndan kesilirse...) Analara eziyet edilirse. (Geç ziyâret edilip, hal hatır sormaktan başlar da hoş olmayan en küçük hal ve sözlere kadar sayısız sebeplerle eziyet edilirse...) Arkadaşlara iyilik edilip babalara cefâ edilirse, (Ahbablara meşrû ve gayri meşrû iyilik ve ikram edilir de ana babaunutulursa cefanın en bayağısı buradan başlar...) Mescidlerde yüksek sesle dünya kelâmı konuşulursa. Bilhassa girip çıkarken köy odasıyla fark edilmez hal alırsa...) Rezil kimseler topluma baş olursa. (Din, iman, Allah, Peygamber tanımaz yalnız politika ve menfaat düşüncesine bağlı kalırsa...) Şerrinden korkulduğu için insanlara ikram edilirse. (Allah’tan korkan kimsenin şerrinden korkmaz ve ondan kimseye zarar gelmez. Allah’tan korkmayandan her zarar gelir. Çünkü o şeytanla nefsin emrindedir.) Şarap içilirse. İpek elbise giyilirse. Şarkıcı kadınlar yetiştirilirse. Oyun âletlerini kullanmak yaygınlaşırsa. Sonra gelenler evvel gelenlere söverlerse; (Bu kısımların izahı sâlim vicdan sâhipleri için açıktır. O zaman yere batma, şekil değişikliği ve kızıl rüzgârı (komünizmi) bekleyin!” (Nihâye 1/33, Tirmizî 4/77)

Cuma günleri duanın kabul olacağı bir an vardır. Bu an, hutbe ile Cuma namazı içindedir diyenler çoktur. Hutbe dinlerken, dua kalbden olur. Ses çıkarmak caiz değildir. Bu an her şehir için başkadır. Cuma günü, gecesinden daha kıymetlidir. Gecesinde veya gündüzünde (Kehf suresini) okumak çok sevaptır. (Tefsir-i Mazheri)

Bir hadis-i şerifte, (Cuma günlerinde bir an vardır ki, müminin o anda ettiği dua red olmaz) buyuruldu. Bazıları, bu an, ikindi ile akşam ezanları arasındadır, dedi. (Riyadun-nasıhin)