Muhammed bin Übey bin Ka’b O’da babasından rivayet etti. Babası kendisine haber verdi.
Kendisinin yeşil hurmaları kurutma harmanlığı vardı. Onları taahhüt ediyordu yani koruyordu. Hurmalarının eksilmekte olduğunu gördü. Bir gece hurmaların bekçiliğini yapıp beklerken, erginlik çağına eren bir genç gibi olan bir varlık gördü. Buyurdular:
-“0 bana selâm verdi. Selâmını aldım. Ve ona sordum:“
-“Sen kimsin? İnsan mısın yoksa cin mi?” 0:
-“Cinim!” dedi.
-“Elini bana uzat dedim.“
Elini uzattı. Eli köpek eli (ayağı) gibiydi. Kılları, köpek kılına benziyordu. Kendisine sordum:
-“Cinlerin yaratılışı böyle mi?“
-“Cinler bilirler, onların içinde benden daha şiddetlisi yoktur.“
Ona yine sordum:
-“Bu yaptığın işe seni hamleden (mecbur edip iten) sebep nedir?” 0:
-“Senin sadaka’yı seven bir kişi olduğun haberi bana ulaştı. Senin yiyeceklerinden bir nasîp alıp yemek istedim” dedi.
Babam ona sordu:
-“Bizi sizin (şer ve zararınızdan) ne korur? (Hangi âyet ve duayı okusak cinlerin şerrinden muhafaza ediliriz?) O:
-“Bakara sûresinde olan şu âyeti Kerîme: (âyetül-kürsîyi.) Kim bu âyeti akşamleyin okursa, sabaha’kadar bizden korunmuş olur. Ve kim bu âyeti sabahleyin okusa akşama kadar bizim zararımızdan korunmuş olur.” dedi.
Sabah olduğunda babam gelip bunu Efendimiz (s.a.v.) hazretlerine haber verdi. Efendimiz (s.a.v.) hazretleri şöyle buyurdular:
Habîs (olan şeytan) doğru söylemiştir.“
Kaynak : Rûhu’l-Beyan Tefsiri: 3/68-69.
https://yukarikayalar.wordpress.com/category/cinler-hakkinda/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder