Fatıma Validemiz (r.a.) : Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin hastalanmışlardı. Hz. Ali ve Hz. Fatıma Validemiz çocuklarının iyileşmesi halinde 3 gün oruç adadılar. Akşam tam iftar edecekleri vakitte bir fakir gelip “Allah için bana yiyecek verin açım” diyor. Onlar hazırladıkları yemeği hiç başlamadan fakire verdiler. Tabi bu durumda gece yiyecekleri hiç bir şey kalmamıştı. Sahura kalkmadan oruca devam ettiler. Akşama iftarlık bir şey hazırlanmış iftarı bekliyorlardı. Bu sefer bir yetim gelerek “şey’en lillah” dedi. Onlar yine ağızlarına almadan önündekilerinin tamamını yetime verip su ile iftar ettiler. İftarsız sahursuz oruca devam ediyorlardı. 3. Gün yine hazırladıkları bir sırada bu seferde bir esir geldi. O da aç olduğunu söyleyip onlardan yiyecek bir şeyler istedi. Hz. Ali ve Hz. Fatıma efendimiz yiyeceklerden bir lokma bile almadan tamamını verdiler. İftarlarını su ile açtılar. Ama oruçları da bitmişti artık. Onların bu yokluk halinde cömert olmaları, Cenab-ı hakkın çok hoşuna gitti. Haklarında ayet-i kerime inzal ederek onlardan razı olduğunu bildirdi.